Niet voor de droge voeten
- 03-12-2020
Ongeveer 40% (!) van de wereldwijde energieconsumptie gaat op dit moment op aan de klimatisering van onze gebouwen.
Deze energiestroom in gebouwen wordt wel eens vergeleken met een rivier. Zonder ingrijpen is het een woeste stroom met watervallen, versnellingen, ongecontroleerde overstromingen en soms droge beddingen. Met voldoende informatie, meetgegevens en weersverwachtingen is het mogelijk om deze inefficiënte stromen in te dammen door middel van stuwdammen en sluizen.
Al vanaf de vorige eeuw spreken deskundigen van het potentieel aan maatregelen om de energiestroom te optimaliseren. Grote kansen op het gebied van energiebesparing worden op dit moment niet of nauwelijks benut. Volgens een holistische benadering zouden we gebouwen kunnen gaan zien als levende organismen. Binnenklimaat, bezetting, luchtkwaliteit, zonlicht (of andere weersomstandigheden), comfort en energieverbruik zouden nauwkeurig op elkaar afgestemd kunnen worden.
De huidige, traditionele manier van energietransport is gebaseerd op individuele componenten of groepen componenten. Er is hierbij weinig samenhang. Er wordt bijvoorbeeld onderscheid gemaakt tussen warmte-opwekking, distributie en warmte-afgifte. Ieder voor zich en met zijn eigen aanpak (regeltechniek). Deze situatie vergelijk ik graag met de situatie uit de middeleeuwen waarbij iedere landeigenaar zijn eigen dijken en stuwen ging aanleggen, zonder overleg of rekening te houden met de buren.
Wat we in gebouwen dus in feite nodig hebben is een ‘waterschap’, dat deze individuele aanpak van techniek en regelsystemen kan overkoepelen. Die ze coördineert en aanstuurt, rekening houdend met alle mogelijke aspecten. Zeker met grote hoeveelheden data kunnen gebouwen als het ware zelflerend worden, en het hele jaar door rekening houden met die verschillende aspecten. Kunstmatige Intelligentie (KI) in gebouwen is daarmee actueler dan ooit.
We zijn het er misschien al wel jaren over eens dat dit zou moeten, waarom zijn we dan toch nog niet zover? De energiebesparingen door deze maatregelen alleen al zou kunnen oplopen tot 40%! Misschien is de industrie iets te comfortabel met de huidige situatie en klinkt KI nog steeds magisch…
ACS heeft de handschoen opgepakt en wil graag dat ‘waterschap’ zijn voor de gebouwde omgeving. Niet voor de droge voeten, maar voor een fossielvrije toekomst.
Sietse Damstra, technisch directeur